Ni hao ma? Wo hen hao!
Blijf op de hoogte en volg Anne
13 September 2014 | Hong Kong, Hong Kong
Hoi lieve allemaal!
Hopelijk mag ik even een paar minuutjes van jullie tijd stelen voor een korte update van de afgelopen week!
De introductiecolleges zijn voorbij en de lessen gaan nu echt van start. Deze zijn heel anders dan ik had verwacht. Ik had gedacht dat het er veel strenger aan toe zou gaan op de Chinese scholen. Ik had een beeld voor me dat er klein Chinees leraartje voor de klas zou staan, die ons over zijn brilletje zou aankijken en met zijn vingertje zou waarschuwen dat we allemaal 10en moeten halen. Maar de sfeer in de lessen is eigenlijk heel relaxed! De leraren zijn heel enthousiast en doen heel erg hun best om grappig en interactief te zijn. Sommige van de leraren hen zijn ook daadwerkelijk grappig! Ook zijn ze heel vriendelijk, gastvrij en behulpzaam naar de uitwisselingsstudenten toe. Je merkt dat ze heel graag willen dat wij hier een leuke tijd hebben.
De kledingvoorschriften is het enige wat ze wel streng in de gaten houden. Het is absoluut niet toegestaan om teenslippers, korte broeken of tanktops te dragen. Dat is met de hitte op dit moment (elke dag 30 graden) - op zijn zachts gezegd - oncomfortabel. Ik moet ongeveer 25 minuten lopen naar school in deze hitte, dus je kunt je voorstellen dat ik elke dag met een waterval op mijn rug op school aankom. Die dan vervolgens ijskoud opdroogt, doordat de airconditioning standaard wintertemperaturen blaast.
Ik denk dat ik het nog aardig druk ga krijgen met mijn schoolwerk. Ik heb vijf vakken en daarnaast nog Chinese les. Voor elk vak heb ik zowel een toets, een groepsopdracht en in sommige gevallen ook nog een individuele opdracht of een extra toets. Het is dus niet echt bevorderlijk voor het huiswerk dat ik nog steeds in de vakantiemodus zit. Dat wordt aan het eind van het semester waarschijnlijk nog even flink aanpoten! Maar tot die tijd ben ik nog even bezig met andere dingen…
Zo ben ik vorige week vrijdag ben ik met Valerie, mijn camera en mijn Lonely Planet-boek op pad gegaan. We zijn eerst naar het Chi Lin klooster gegaan, een boeddhistisch tempelcomplex. Dit was een bizarre gewaarwording. Voor ons zagen we een enorm donker, houten bouwwerk omringd door prachtige bomen en serene, rustgevende vijvers met waterlelies. Maar als je er langs keek zag je op de achtergrond de enorme flatgebouwen en hoorde je het geluid van de drukke stad. Het is zo gek dat je het ene moment in een drukke wereldstad en het volgende moment omringd wordt door natuurlijk en rust. Heel tegenstrijdig!
Het was heel indrukwekkend. In de tempelhallen stonden reusachtige gouden beelden van Boeddha en zijn vriendjes en om ons heen liepen monniken in oranje gewaden, die zich af en toe op hun knieën lieten vallen om een gebed te zingen. Ik was helemaal in mijn nopjes! Helaas mocht je de gouden beelden niet fotograferen. Ik had me in eerste instantie ergens verdekt opgesteld om het stiekem te proberen, maar uit respect voor alle biddende mensen heb ik het toch maar niet gedaan.
Nadat we lekker op z’n Hollands ons eigen gemaakte broodje pindakaas op een muurtje hadden opgegeten, zijn we door gereisd naar de Sik Sik Yuen Wong Tai Sin Temple. Dit is een taoïstische tempel met daarachter de Good Wish Gardens. Het was overweldigend. Met open mond liepen we een zee van kleuren en geuren tegemoet. Het was heel fascinerend om al die biddende mensen te zien. De ene stond nog drukker te zwaaien met stokjes wierrook dan de ander en sommigen lagen heftig gebarend op hun knieën voor het altaar. In de Good Wish Gardens vroeg Valerie mij of ik nog een wens wilde doen, maar ik vind dat ik al gezegend genoeg ben dat ik dit allemaal mag meemaken! Ik heb toch wel even een klein wensje gedaan voor mijn lieve familie. Hopelijk zijn de Chinese goden mijn oudertjes goed gezind!
Op zaterdag ben ik met een groepsuitje mee geweest, georganiseerd door de universiteit. We hebben de Tsing Ma Bridge bezocht, een vissersdorpje en de bijbehorende vismarkt. De stank op de markt was niet te harden, maar het was wel heel leuk om te zien! Aan het eind van de markt, stopte Hong Kong abrupt. We stonden aan een kade en keken naar de bootjes die door de eb gewoon op het zand lagen. Het leek wel een spookstad! Als we goed keken, konden we aan de overkant China zien liggen. Heel bijzonder!
We zijn daar ook uit eten geweest bij een Seafood restaurant. Het eten dat we daar kregen was in ieder geval vers! Buiten het restaurant stonden namelijk enorme bakken met allerlei zeedieren, die ik tien minuten later herkende op mijn bord. Het was wel lekker!
Zondagochtend zijn we al vroeg vertrokken richting Lanthau Island. Op dit eiland is de Tian Tan Budda te vinden, ook wel de Big Budda. Dit is de grootste Budda in de openlucht ter wereld. Het was een bijzondere ervaring om oog in oog te staan met dat immense beeld. Nadat ik de Budda vanuit alle mogelijke posities had gefotografeerd, zijn we doorgelopen naar de hiking trail richting de top van het eiland. Voordat ik aan de klim begon, had ik godzijdank nog even snel een Snickers naar binnen gestopt. Die energie bleek ik achteraf wel nodig te hebben… Wat was dat een klim zeg! We moesten ongeveer vijf kilometer omhoog lopen. Het was absurd stijl. Niet een beetje stijl, maar gewoon recht omhoog. Alsof je naar je hemel loopt. De trap die omhoog liep, bestond uit stenen waarvan sommigen ongeveer tot mijn middel kwamen. En de hitte was ondragelijk!
We hebben er uiteindelijk drie uur (!!) over gedaan om boven te komen. Toen ik boven was, zag ik eruit als een natgeregende koala. Het was alsof ik net uit de douche was uitgestapt. Zo zag mijn mascara er ook uit. Een van mijn medestudenten wees me er voorzichtig op dat ik misschien even de mascara onder m’n oksels vandaan moest halen :). Mijn zwarte korte broek was zelfs helemaal zout uitgeslagen. Alsof ik er mee in de zee had gezwommen!
Het was geen charmante vertoning, maar het was het absoluut waard! Wat geeft dat een kick als je de top bereikt! Ik heb een plons water over me heen gegooid – maakte toch niet meer uit – en ben op een rots gaan zitten om van het uitzicht te genieten. Het uitzicht was onbeschrijflijk mooi! Om ons heen zagen we allerlei eilandjes, de zee, groen en de Big Budda. We hadden ook uitzicht op het vliegveld. We zaten hoger dan de landende vliegtuigen, dus het was prachtig om ze te zien landen. We zagen ze één voor één naar beneden komen, maar we hoorden ze niet. Het was zo stil daar!
Ik raakte mijn euforische gevoel even kwijt toen we weer naar beneden moesten. Ik dacht: naar beneden gaat altijd soepeler dan omhoog. Dat viel vies tegen! Zo stijl als we omhoog gingen, zo gingen we ook weer naar beneden. Onderweg ben ik een paar keer gaan zitten om mijn benen weer tot rust te brengen. Ik had er totaal geen controle meer over! Ze trilden van de inspanningen en zwiepten alle kanten op. Uiteindelijk deden we er ongeveer anderhalf/twee uur over om weer naar beneden te komen. Ik was bekaf, maar wat was het geweldig geweest! Die nacht heb ik 10 uur als een blok geslapen..
Je voelt hem misschien al aankomen: ik kon de dag erna niet meer lopen van de spierpijn. Dit had ik echt nog nooit meegemaakt! Ik kon m’n benen niet meer normaal buigen. Maar dan ook gewoon echt niet. De tweede dag was het nog erger en deed het zelfs pijn als ik op bed lag. Daarnaast was ik kasverbrand. Toen ik de vorige dag mijn bezwete broek en t-shirt uitdeed, was het alsof ik nog steeds een broek en t-shirt aanhad. Ik leek wel een Engelsman!
De spierpijn heeft de hele week aangehouden, maar toch ben ik natuurlijk de hele week onverminderd verder gegaan :). Gister (vrijdag) ben ik alleen op pad gegaan. Ik zag in mijn Lonely Planet boekje een tempel staan die ik graag wilde bezoeken. Het boekje gaf geen duidelijke aanwijzingen van waar ik heen moest, alleen dat ik bus 26 moest hebben. Maar wist ik veel waarvandaan? Dus ik ben naar een metro station gegaan, waarvan ik dacht dat het de veiligste keuze was. Toen ik weer buiten kwam, zag ik inderdaad bus 26 voorbij komen. Volgens het tijdsschema ging het inderdaad naar de goede tempel. Voelde ik mij even een wereldreiziger dat ik het op eigen houtje gevonden had! Dat gevoel verdween als sneeuw voor de zon toen de desbetreffende busstop maar niet kwam. Ik pakte mijn kaart erbij en ontdekte dat ik totaal de verkeerde kant op ging! Daar ging mijn goede gevoel van een uur daarvoor. Zo werelds was ik dus nog niet: ik heb gewoon de bus de verkeerde kant opgepakt. Wat een beginnersfout! Op het moment dat ik uitstapte brak de hemel open en begon het ook nog eens te stortregenen. Wat een goed begin van het weekend!
Ik heb vervolgens maar een beetje rondgeslenterd tot ik weer een metrostation tegen kwam. ’s Avonds ben ik er nog maar een keer op uitgetrokken om deze vruchteloze dag als nog tot een goed einde te brengen. Ik ben naar de Temple Street Night Market geweest, waar ze allerlei souvenirtjes, kleren en kunstwerkjes verkopen. Ook stonden er verschillende kraampjes langs de weg, waar mensen hun toekomst konden laten voorspellen aan de hand van handlezen, tarot of iets dergelijks. Er hing een goede sfeer. Langs de markt zaten verschillende eettentjes waar Chinezen en Westerse mensen door elkaar zaten. Op de marktjes liepen natuurlijk voornamelijk buitenlandse toeristen, die – net als ik – op zoek waren naar souvenirtjes voor hun geliefden thuis.
Dan heb ik tot slot nog een leuk nieuwtje. Ik ga 1 tot en met 5 oktober naar Beijing! Ik heb er ongelofelijk veel zin in :). Ik voel mijn camera al stuiteren in mijn cameratas als ik er aan denk. Maar ik moet nog even geduld hebben! Nog 17 nachtjes om precies te zijn. Tot die tijd is hier nog genoeg te doen en te zien!
Hopelijk mag ik even een paar minuutjes van jullie tijd stelen voor een korte update van de afgelopen week!
De introductiecolleges zijn voorbij en de lessen gaan nu echt van start. Deze zijn heel anders dan ik had verwacht. Ik had gedacht dat het er veel strenger aan toe zou gaan op de Chinese scholen. Ik had een beeld voor me dat er klein Chinees leraartje voor de klas zou staan, die ons over zijn brilletje zou aankijken en met zijn vingertje zou waarschuwen dat we allemaal 10en moeten halen. Maar de sfeer in de lessen is eigenlijk heel relaxed! De leraren zijn heel enthousiast en doen heel erg hun best om grappig en interactief te zijn. Sommige van de leraren hen zijn ook daadwerkelijk grappig! Ook zijn ze heel vriendelijk, gastvrij en behulpzaam naar de uitwisselingsstudenten toe. Je merkt dat ze heel graag willen dat wij hier een leuke tijd hebben.
De kledingvoorschriften is het enige wat ze wel streng in de gaten houden. Het is absoluut niet toegestaan om teenslippers, korte broeken of tanktops te dragen. Dat is met de hitte op dit moment (elke dag 30 graden) - op zijn zachts gezegd - oncomfortabel. Ik moet ongeveer 25 minuten lopen naar school in deze hitte, dus je kunt je voorstellen dat ik elke dag met een waterval op mijn rug op school aankom. Die dan vervolgens ijskoud opdroogt, doordat de airconditioning standaard wintertemperaturen blaast.
Ik denk dat ik het nog aardig druk ga krijgen met mijn schoolwerk. Ik heb vijf vakken en daarnaast nog Chinese les. Voor elk vak heb ik zowel een toets, een groepsopdracht en in sommige gevallen ook nog een individuele opdracht of een extra toets. Het is dus niet echt bevorderlijk voor het huiswerk dat ik nog steeds in de vakantiemodus zit. Dat wordt aan het eind van het semester waarschijnlijk nog even flink aanpoten! Maar tot die tijd ben ik nog even bezig met andere dingen…
Zo ben ik vorige week vrijdag ben ik met Valerie, mijn camera en mijn Lonely Planet-boek op pad gegaan. We zijn eerst naar het Chi Lin klooster gegaan, een boeddhistisch tempelcomplex. Dit was een bizarre gewaarwording. Voor ons zagen we een enorm donker, houten bouwwerk omringd door prachtige bomen en serene, rustgevende vijvers met waterlelies. Maar als je er langs keek zag je op de achtergrond de enorme flatgebouwen en hoorde je het geluid van de drukke stad. Het is zo gek dat je het ene moment in een drukke wereldstad en het volgende moment omringd wordt door natuurlijk en rust. Heel tegenstrijdig!
Het was heel indrukwekkend. In de tempelhallen stonden reusachtige gouden beelden van Boeddha en zijn vriendjes en om ons heen liepen monniken in oranje gewaden, die zich af en toe op hun knieën lieten vallen om een gebed te zingen. Ik was helemaal in mijn nopjes! Helaas mocht je de gouden beelden niet fotograferen. Ik had me in eerste instantie ergens verdekt opgesteld om het stiekem te proberen, maar uit respect voor alle biddende mensen heb ik het toch maar niet gedaan.
Nadat we lekker op z’n Hollands ons eigen gemaakte broodje pindakaas op een muurtje hadden opgegeten, zijn we door gereisd naar de Sik Sik Yuen Wong Tai Sin Temple. Dit is een taoïstische tempel met daarachter de Good Wish Gardens. Het was overweldigend. Met open mond liepen we een zee van kleuren en geuren tegemoet. Het was heel fascinerend om al die biddende mensen te zien. De ene stond nog drukker te zwaaien met stokjes wierrook dan de ander en sommigen lagen heftig gebarend op hun knieën voor het altaar. In de Good Wish Gardens vroeg Valerie mij of ik nog een wens wilde doen, maar ik vind dat ik al gezegend genoeg ben dat ik dit allemaal mag meemaken! Ik heb toch wel even een klein wensje gedaan voor mijn lieve familie. Hopelijk zijn de Chinese goden mijn oudertjes goed gezind!
Op zaterdag ben ik met een groepsuitje mee geweest, georganiseerd door de universiteit. We hebben de Tsing Ma Bridge bezocht, een vissersdorpje en de bijbehorende vismarkt. De stank op de markt was niet te harden, maar het was wel heel leuk om te zien! Aan het eind van de markt, stopte Hong Kong abrupt. We stonden aan een kade en keken naar de bootjes die door de eb gewoon op het zand lagen. Het leek wel een spookstad! Als we goed keken, konden we aan de overkant China zien liggen. Heel bijzonder!
We zijn daar ook uit eten geweest bij een Seafood restaurant. Het eten dat we daar kregen was in ieder geval vers! Buiten het restaurant stonden namelijk enorme bakken met allerlei zeedieren, die ik tien minuten later herkende op mijn bord. Het was wel lekker!
Zondagochtend zijn we al vroeg vertrokken richting Lanthau Island. Op dit eiland is de Tian Tan Budda te vinden, ook wel de Big Budda. Dit is de grootste Budda in de openlucht ter wereld. Het was een bijzondere ervaring om oog in oog te staan met dat immense beeld. Nadat ik de Budda vanuit alle mogelijke posities had gefotografeerd, zijn we doorgelopen naar de hiking trail richting de top van het eiland. Voordat ik aan de klim begon, had ik godzijdank nog even snel een Snickers naar binnen gestopt. Die energie bleek ik achteraf wel nodig te hebben… Wat was dat een klim zeg! We moesten ongeveer vijf kilometer omhoog lopen. Het was absurd stijl. Niet een beetje stijl, maar gewoon recht omhoog. Alsof je naar je hemel loopt. De trap die omhoog liep, bestond uit stenen waarvan sommigen ongeveer tot mijn middel kwamen. En de hitte was ondragelijk!
We hebben er uiteindelijk drie uur (!!) over gedaan om boven te komen. Toen ik boven was, zag ik eruit als een natgeregende koala. Het was alsof ik net uit de douche was uitgestapt. Zo zag mijn mascara er ook uit. Een van mijn medestudenten wees me er voorzichtig op dat ik misschien even de mascara onder m’n oksels vandaan moest halen :). Mijn zwarte korte broek was zelfs helemaal zout uitgeslagen. Alsof ik er mee in de zee had gezwommen!
Het was geen charmante vertoning, maar het was het absoluut waard! Wat geeft dat een kick als je de top bereikt! Ik heb een plons water over me heen gegooid – maakte toch niet meer uit – en ben op een rots gaan zitten om van het uitzicht te genieten. Het uitzicht was onbeschrijflijk mooi! Om ons heen zagen we allerlei eilandjes, de zee, groen en de Big Budda. We hadden ook uitzicht op het vliegveld. We zaten hoger dan de landende vliegtuigen, dus het was prachtig om ze te zien landen. We zagen ze één voor één naar beneden komen, maar we hoorden ze niet. Het was zo stil daar!
Ik raakte mijn euforische gevoel even kwijt toen we weer naar beneden moesten. Ik dacht: naar beneden gaat altijd soepeler dan omhoog. Dat viel vies tegen! Zo stijl als we omhoog gingen, zo gingen we ook weer naar beneden. Onderweg ben ik een paar keer gaan zitten om mijn benen weer tot rust te brengen. Ik had er totaal geen controle meer over! Ze trilden van de inspanningen en zwiepten alle kanten op. Uiteindelijk deden we er ongeveer anderhalf/twee uur over om weer naar beneden te komen. Ik was bekaf, maar wat was het geweldig geweest! Die nacht heb ik 10 uur als een blok geslapen..
Je voelt hem misschien al aankomen: ik kon de dag erna niet meer lopen van de spierpijn. Dit had ik echt nog nooit meegemaakt! Ik kon m’n benen niet meer normaal buigen. Maar dan ook gewoon echt niet. De tweede dag was het nog erger en deed het zelfs pijn als ik op bed lag. Daarnaast was ik kasverbrand. Toen ik de vorige dag mijn bezwete broek en t-shirt uitdeed, was het alsof ik nog steeds een broek en t-shirt aanhad. Ik leek wel een Engelsman!
De spierpijn heeft de hele week aangehouden, maar toch ben ik natuurlijk de hele week onverminderd verder gegaan :). Gister (vrijdag) ben ik alleen op pad gegaan. Ik zag in mijn Lonely Planet boekje een tempel staan die ik graag wilde bezoeken. Het boekje gaf geen duidelijke aanwijzingen van waar ik heen moest, alleen dat ik bus 26 moest hebben. Maar wist ik veel waarvandaan? Dus ik ben naar een metro station gegaan, waarvan ik dacht dat het de veiligste keuze was. Toen ik weer buiten kwam, zag ik inderdaad bus 26 voorbij komen. Volgens het tijdsschema ging het inderdaad naar de goede tempel. Voelde ik mij even een wereldreiziger dat ik het op eigen houtje gevonden had! Dat gevoel verdween als sneeuw voor de zon toen de desbetreffende busstop maar niet kwam. Ik pakte mijn kaart erbij en ontdekte dat ik totaal de verkeerde kant op ging! Daar ging mijn goede gevoel van een uur daarvoor. Zo werelds was ik dus nog niet: ik heb gewoon de bus de verkeerde kant opgepakt. Wat een beginnersfout! Op het moment dat ik uitstapte brak de hemel open en begon het ook nog eens te stortregenen. Wat een goed begin van het weekend!
Ik heb vervolgens maar een beetje rondgeslenterd tot ik weer een metrostation tegen kwam. ’s Avonds ben ik er nog maar een keer op uitgetrokken om deze vruchteloze dag als nog tot een goed einde te brengen. Ik ben naar de Temple Street Night Market geweest, waar ze allerlei souvenirtjes, kleren en kunstwerkjes verkopen. Ook stonden er verschillende kraampjes langs de weg, waar mensen hun toekomst konden laten voorspellen aan de hand van handlezen, tarot of iets dergelijks. Er hing een goede sfeer. Langs de markt zaten verschillende eettentjes waar Chinezen en Westerse mensen door elkaar zaten. Op de marktjes liepen natuurlijk voornamelijk buitenlandse toeristen, die – net als ik – op zoek waren naar souvenirtjes voor hun geliefden thuis.
Dan heb ik tot slot nog een leuk nieuwtje. Ik ga 1 tot en met 5 oktober naar Beijing! Ik heb er ongelofelijk veel zin in :). Ik voel mijn camera al stuiteren in mijn cameratas als ik er aan denk. Maar ik moet nog even geduld hebben! Nog 17 nachtjes om precies te zijn. Tot die tijd is hier nog genoeg te doen en te zien!
-
13 September 2014 - 11:16
Marco En Anja:
Hè lieverd. Weer heerlijk genoten van je verhaal. Je kunt leuk en levendig schrijven. Snap hoor die berg beklimming. Groetjes van ons xxx -
13 September 2014 - 12:19
Tessa:
Hi lief zusje! Wat leuk om je update te lezen :). Beijing is ook super leuk. Bereid je maar vast voor op de Muur, want dat is ook echt een hele klim! Hopelijk weet ik ook snel genoeg wanneer ik bij je langs kan komen. Kijk ernaar uit. Mis je. Xx -
13 September 2014 - 15:41
Tjerry:
Leuk weer om te lezen! Volgens mij vermaak je je wel :) heerlijk ook die details over je zweet sessies Annie! Dikke kus! -
13 September 2014 - 17:25
Stef En Jeanette:
Leuk verslag Anne! We leren Hongkong gewoon kennen zo! Fijne tijd gewenst xx -
13 September 2014 - 18:27
Bastiaan:
De contouren van mijn rugzak kan je bij mij nu terug zien op mijn rug! -
13 September 2014 - 19:19
Daphne:
Wauw wat een mooi verhaal an. Leuk dat je alles beschrijft waar je heen bent geweest, zo krijg ik er een heel beeld bij :). Pittig hoor die lessen etc, ben trots op je.
Wat goed dat je zoveel onderneemt naast school. De foto's zijn erg mooi, die Boeddha in de buitenlucht ziet erg ook gigantisch uit.
Veel plezier en succes schat!! XXX -
14 September 2014 - 11:26
Laura :
Jaaaa, weer een update! I like! Haha, Anne..serieus je laat me zo hard lachen :p "Boeddha en z'n vriendjes", "Natgeregende koala" en dat hele verhaal over die spierpijn. Thanks voor een lekker begin van mijn dag!
Vind het echt zo fijn om te lezen dat je het daar naar je zin hebt en dat je echt superveel vette dingen doet! Die enorme boeddha lijkt me echt zo indrukwekkend als je er voor staat... ik vind 'm nu op de foto al zwaar imponerend!
Je maakt ook echt prachtige foto's joh..! Moet je iets mee gaan doen :) Je weet zelfs een trosje bellen (of wat zijn 't) mooi op de foto te zetten. Jij gaat lekkah!
En oeeee Beijing, supersupersupervet! Moet je wel een fiets huren daar he? Dat kan vast want ze hebben er nine million ;)
Ik kijk nu al weer uit naar je volgende verslag, zo zijn we toch een beetje bij je!
Hele dikke kus xxxxxx -
14 September 2014 - 12:13
Sien Van Der Pol:
Hoi Anne.
Wat een moo,i boeiend en levendig verslag! Echt genieten daa,r nog veel plezier.
Liefs Sien, ook groeten van Gwen en Dick. -
14 September 2014 - 16:32
Oma Annie:
Hallo lieverd wat heb je weer een mooi verslaggeschreven
Je maakt wel een heleboel leuke dingen
l
-
14 September 2014 - 16:40
Oma Annie:
He lieverd, er ging iets verkeert. Hier ben ik weer. Wat ben je toch een ondernemend mokkeltje om zo alleen op pad te gaan. en leuke dingen te zien. Ik ben blij dat je het goed naar je zin hebt.
Mooie foto's hoor! Nu fijne dagen en ik wacht weer met smart af op je volgende berichtje!!!
groetjes en veel liefs van oma truusje en oma annie. xxxxxxx -
14 September 2014 - 18:43
Marianne:
Ha Anne, wat leuk die verhalen van jou op je blog maar ook vandaag even ' live' die ik even mocht horen toen je met Laura op de skype was! Je ziet er goed uit en volgens mij vermaakt je je wel......
Geniet er maar lekker van, het is een heel avontuur!
Liefs van Marianne -
14 September 2014 - 20:58
Gerdaharteman:
Hoi liefke, fijn dat het zo goed gaat. Wat een ervaringen die je op in zo n andere wereld. Hoop echt dat het voldoening geeft. Het staat zo ver van mijn bed. Mooie foto s heb je gemaakt!
het gaat goed met ons, appelpop weer overleefd!
Geniet en kijk goed uit! Liefs van papa en mij. -
16 September 2014 - 12:55
Anne:
Mooi verhaal Annie! Wat een bijzondere ervaringen!
Xx Anne -
16 September 2014 - 14:16
Lau:
Ik zit weer even vanuit mijn college zaal te lezen. wat ben je toch nogsteeds een lekker kind. Geniet ervan meisje! Maar dat kan ik niet vaak genoeg zeggen. Hasta luego :)
-
20 September 2014 - 13:21
Marlous & Maarten:
Hee Anne!
Wat een verhaal weer, we hebben zitten lachen met z'n tweetjes hier.
Dat spierpijn verhaal herken ik helemaal haha
Veel plezier in Beijing!!
Xxx
-
27 September 2014 - 17:10
Lisanne:
Ohh een boterham met pindakaas, lucky you! Echt zo leuk die verhalen van jou Anne! en je schrijft echt fantastisch! Ben benieuwd hoe je het in Beijing hebt ook en succes met de taxi's daar haha! Ik ben in ieder geval al overtuigd en heb Hong Kong bovenaan mijn lijstje gezet, zoooo gaaf!
Liefs Lisanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
