Mijn eerste stapjes in Hong Kong!
Blijf op de hoogte en volg Anne
02 September 2014 | Hong Kong, Hong Kong
Hallo lieve allemaal!
Ik had eigenlijk niet de intentie om een blog bij te houden. Ik dacht dat ik jullie allemaal wel een beetje via Whats App op de hoogte zou kunnen houden, maar helaas heb ik de afgelopen dagen slechte Wi-Fi gehad, waardoor ik niet alles heb kunnen vertellen. En dat terwijl ik hier zo veel meemaak! Ik wil het jullie graag via deze weg vertellen en laten zien met foto’s :). Dus stoelriemen vast, hier komt het!
Rokus en ik zijn woensdagavond (27 aug.) kwart voor acht Nederlandse tijd vertrokken. We vlogen via Frankfurt naar Hong Kong. Deze reis heeft ons zo’n 14 uur en waarschijnlijk één levensjaar gekost. Wat een eind was dat! Met de slaap in de ogen, maar vol frisse moed liepen we rond vier uur (lokale tijd) door de douane. Hier hadden we afgesproken met mijn ‘buddy’, die mij is aangewezen door de universiteit (Polytechnic University of Hong Kong). Mijn buddy zou mij opwachten met een bordje met mijn naam erop, zo was de afspraak. Eenmaal door de poorten heen, zag ik mijn buddy nergens. Althans, ik zag het bordje met mijn naam niet. Zie je Chinese buddy dan maar eens te herkennen tussen al die andere Chinezen, want al Aziaten lijken op elkaar! Ik liet een foto van mijn buddy zien aan Rokus, in de hoop dat hij haar wel zou herkennen. Ook hij kwam al vrij snel tot de conclusie dat operatie “Zoek de Chinees” een verloren zaak was. Na een uurtje of wat kwam ze – al verontschuldigend – aanlopen. Ze dacht dat wij om vijf uur aankwamen. Ze verontschuldigde zich nog een duizend keer en schonk ons een glimlach die bijna net zo groot was als haar hele kleine lijf. We glimlachten vermoeid terug. Wat een scheetje :).
Mijn buddy, Tam Chui Ying, heeft ons vervolgens naar de campus gebracht. We schrokken ons allereerst te pletter van de enorme omvang van het complex. Later werd ons verteld dat hier zo’n 2000 (!!!) studenten wonen. Ik kreeg een kamertje op de 15e (!!!) verdieping toegewezen. Daar stond mij een nog grotere schok te wachten. De campus bleek totaal anders dan ik had verwacht. De kamers zijn klein – dat had ik wel verwacht – maar ook oud en vies. De vloer is beige/grijs terwijl deze volgens mij gewoon wit hoort te zijn en de vieze gele gordijntjes zijn waarschijnlijk ooit oranje geweest. De douche en de badkamer zijn absoluut een ‘no go’ zonder slippers en er zitten bruine strepen in de pot waar ik liever niet te lang naar kijk. Verder zaten er ballen van zwart chinees haar vast in de wieltjes van mijn bureaustoel. Deze heb ik, na meerdere verwoede pogingen om ze er uit te trekken, uiteindelijk met de schaar uit moeten knippen :). Goed haar hebben die Chinezen wel!
Ik moet mijn kamer delen met iemand. Hier zag ik in het begin ontzettend tegenop. Gelukkig heb ik een heel leuk Nederlands meisje getroffen. Ze heet Valerie en is 19 jaar oud. Ze studeert in Groningen en is ook op uitwisseling voor vier maanden. We trekken nu sinds de tweede dag best veel met elkaar op.
De vrijdagochtend heb ik totaal gemist: ik kon niet eerder wakker worden dan 1 uur. ’s Middags heb ik met Valerie een beetje rondgelopen om boodschappen te doen en wat spullen te kopen om de kamer op de campus een beetje leefbaar te maken. Diezelfde avond ben ik met een groepje studenten naar de haven gelopen om daar de “Skyline by night” te bewonderen en naar de lichtshow te kijken. De skyline was meer dan overweldigend. Het was zo ongelofelijk mooi! Ik moet zeggen dat ik – en de andere studenten met mij – de lichtshow een beetje vonden tegenvallen. Na alle verhalen die wij hadden gehoord, hadden wij minstens verwacht dat de hele skyline in de fik zou staan van het licht. In plaats daarvan was het een soort van lasershowtje en wat knipperende gebouwen. Terwijl ik dit zo opschrijf, besef ik mij hoe verwend dit klinkt. Een lichtshow in hartje Hong Kong dat een beetje tegenvalt .. Als dat het ergste is …
Na de lichtshow hebben we een tree bier gekocht in de supermarkt en hebben deze lekker studentikoos opgedronken bij de haven, met uitzicht op de prachtige skyline. Wat voelde ik mij cool hé. Echt een wereldburger.
Zaterdagmiddag ben ik nog even teruggegaan met Valerie naar de skyline, omdat zij de avond daarvoor niet was meegegaan. Daarna besloten we gelijk maar eens meer te gaan zien van Hong Kong. We zijn op de metro gestapt naar Mong Kok. Daar zijn we allereerst over de Flower Market gelopen. Hier zagen we overal kraampjes met bloemen, zo ver we konden kijken. Zou echt wat voor mijn moeder zijn geweest! Vervolgens zijn we doorgelopen naar de Bird Market. Hier worden allerlei vogels, vogelvoer, kooien en andere “vogelbenodigdheden” verkocht. De markt ging helaas al bijna sluiten, dus hier zijn we snel overheen gewandeld. Daarna zijn we uit eten geweest bij een typisch chinees restaurantje. Hier heb ik allerlei chinees eten geprobeerd, zoals verschillende dim sum (dumplings, gyoza), bamboe in soyasaus en kwal. Na het eten zijn we teruggegaan naar de campus.
Valerie besloot die avond thuis te blijven om uit te rusten. Ik niet! Ik was zo hyper! Ik kon niet wachten om het uitgaansleven uit te proberen. Ik ben snel uit mijn zweetbroek gestapt (het is hier ontzettend heet), om me te douchen en in mijn uitgaansoutfit te hijsen. Met spierpijn in de benen van het lopen de hele dag ben ik de metro ingestapt om naar het uitgaansgebied te gaan. Ik had met wat andere studenten afgesproken op de Lan wai Fong straat. Dit is DE straat in het uitgaansgebied van Hong Kong. Ik moest hier alleen wel in mijn eentje heen… Dat was even spannend! Ik had van tevoren opgezocht hoe ik moest reizen met de metro. Het zou ongeveer 20-30 minuten duren, maar ik had maar één kans om er te komen, want alle metro’s terug waren al gestopt met rijden. Bij de overstap vond ik gelukkig een slachtoffer die mij er naartoe wilde brengen en ik vond de anderen al snel bij een barretje in een zijstraatje. Niets aan het handje dus. Maar ik voelde me toch wel even heel erg stoer!
Zondag zijn Valerie en ik met een stel anderen weer de stad gaan verkennen. We zijn allereerst naar Wan Chai gereisd met de metro om een bezoek te brengen aan de Wan Chai Market. Ik vind het altijd leuk om zo’n lokale markt te bekijken. Het verschilt zo veel van hoe wij het eten kopen in Nederland. De hartjes, nieren, levers, poten en alles wat je maar kan verzinnen liggen daar netjes gesorteerd in bakjes uitgestald, alsof ze gewoon sokken verkopen. Heel leuk om te zien!
Daarna zijn we doorgelopen naar de Pak Tai Temple. Dit is de oudste tempel van Wan Chai. Het was adembenemend mooi! De gevel was mooi versierd met typisch Chinese frutsels en voor de tempel stonden twee stenen draken. De deur stond open, dus je van buitenaf al zien dat het binnen nog mooier was. De donkerrode kleuren, de felgekleurde lampionnen met Chinese tekens en de rijkversierde muren en beelden waren zo mooi! Als je naar binnen liep, rook je een zoete kruidige wierrook lucht en zag je mensen met wierrook stokjes een bepaald ritueel doen. Ze maakten eerst een buiging met de stokjes en daarna gingen ze een paar keer in het rond, om ze vervolgens in een soort van mega asbak te steken. Ik heb nog niet uitgevogeld wat ze op zo’n moment precies doen. Een gebed? Geen idee … Ik weet wel dat de tempel is gebouwd voor Pai Tak, die in heel China wordt vereerd voor de strijd tegen het kwaad (toeristenboekje :)). Hierover later misschien meer!
Ik baalde als een stekker dat ik mijn goede camera niet bij me had, maar ik heb toch het een en ander redelijk kunnen vastleggen met mijn telefoon. In het echt was het alleen nog mooier!
Nadat ik me had losgescheurd van de tempel zijn we als een stel berggeiten de groene heuvels in gegaan, op zoek naar Lover’s Rock. Hier zou de liefde worden vereerd, dus dat wilden wij wel eens zien! De tocht naar boven was een flinke klim. Dit is wel een goed punt om even iets te vertellen over het weer hier. Het is hier heet. Ontzettend heet. Het is hier elke dag zo’n 30 graden, gepaard met een hoge luchtvochtigheid. Mensen die in Nederland klagen dat het benauwd is: Nederlandse hitte is echt peanuts. Ik heb ook continu mijn lok in een belachelijke krul zitten die ik er maar niet uitgestyled krijg.
Met deze hitte zijn wij dus een berg gaan beklimmen. En raad eens? We hebben Lover’s Rock nooit gevonden. Blijkbaar moesten we ergens nog een keer met de trap omhoog, maar ik ben eerlijk gezegd blij dat we dat punt hebben gemist. Met mijn ponny in de krul vastgeplakt aan mijn voorhoofd en klotsende oksels kwam ik boven. Volgende keer pak ik wel de bus :).
Na deze vruchteloze klim zijn we met de bus naar beneden gegaan. Dit was ook nog een ervaring op zich. Wij zaten op de bovenin (dubbeldekker) en de chauffeur reed als een malloot zigzaggend naar beneden. We zagen aan de ene kant hoe hij de bomen langs de weg snoeide en aan de andere kant zagen we de diepte. Je kunt je voorstellen dat ik, ondanks de airco, toch met vastgeplakte billen uit de bus stapte.
De volgende dag begon mijn eerste schooldag! Gelukkig had ik mijn eerste les met Rokus samen, maar daarna moest ik het alleen doen. In mijn tweede les was ik de enige Europeaan. Ik ben me nog nooit eerder zo bewust geweest van mijn nationaliteit! Ik heb me snel bij een groepje Chinezen gevoegd die me glimlachend aankeken. Ze waren ontzettend lief! Ze durfden bijna geen Engels te spreken en lachten lieflijk om al mijn grapjes (zo fijn!). Toen ik vroeg of ik in hun projectgroep mocht, verwelkomden ze me hartelijk. We hebben inmiddels ook al een selfie genomen en een groeps Whats App aangemaakt. Cool hè :)?
Maandagmiddag kon ik mezelf niet bedwingen om nog even de toerist uit te hangen. Met mijn boek van de Lonely Planet onder de ene arm en mijn camera in de ander, ben ik met de metro naar het Hong Kong Park gegaan. Dit was niet heel groot, maar ik heb me toch even kunnen uitleven met mijn camera. Achteraf bleek dat ik het hoogtepunt, namelijk het vogelpark, had gemist. Fuck.
Al met al maak hier dus heel wat mee! De tijd vliegt voorbij! Ik moet zeggen dat ik de eerste dag, meerdere “Fuck-wat-doe-ik-hier-momentjes” heb gehad. De taal, de hitte, de drukte, de vieze campus, de vieze kamer, de hoge prijzen … Ook het feit dat ik maar geen connectie kreeg met de Wi-Fi frustreerde me enorm. Ik voelde me zo afgesneden van de wereld! Ik dacht aan mijn moekie die mij zo’n beetje elke dag van de vakantie ontbijt op bed heeft gebracht … Waar was ik aan begonnen?
Inmiddels heb ik mijn draai wel gevonden. Ik vind het heerlijk om er op uit te trekken met mijn camera en de andere studenten zijn allemaal zo toegankelijk! Mijn kamer voelt inmiddels ook wel als mijn thuis, dankzij alle spullen die ik heb gekregen van alle lieve mensen thuis. Dankjewel daarvoor! Ik heb er vandaag ook even de poetslap doorheen gehaald, en het ziet er al een stukje beter uit! Bovendien heb ik – als ik naar links kijk en mijn hoofd in een hoek van 90 graden tegen het raam aan leg – uitzicht op een stukje Skyline van Hong Kong. Als ik dat zie dan krijg ik wel even een warme kriebel in mijn buik. Ik heb zo veel om dankbaar voor te zijn!
P.s. Als je op de miniatuurfoto's klikt, zie je zie niet allemaal. Klik op het kopje waar staat "Foto's bij verslag (34)" om ze allemaal te zien! (de laatste zijn juist het mooist :)).
Ik had eigenlijk niet de intentie om een blog bij te houden. Ik dacht dat ik jullie allemaal wel een beetje via Whats App op de hoogte zou kunnen houden, maar helaas heb ik de afgelopen dagen slechte Wi-Fi gehad, waardoor ik niet alles heb kunnen vertellen. En dat terwijl ik hier zo veel meemaak! Ik wil het jullie graag via deze weg vertellen en laten zien met foto’s :). Dus stoelriemen vast, hier komt het!
Rokus en ik zijn woensdagavond (27 aug.) kwart voor acht Nederlandse tijd vertrokken. We vlogen via Frankfurt naar Hong Kong. Deze reis heeft ons zo’n 14 uur en waarschijnlijk één levensjaar gekost. Wat een eind was dat! Met de slaap in de ogen, maar vol frisse moed liepen we rond vier uur (lokale tijd) door de douane. Hier hadden we afgesproken met mijn ‘buddy’, die mij is aangewezen door de universiteit (Polytechnic University of Hong Kong). Mijn buddy zou mij opwachten met een bordje met mijn naam erop, zo was de afspraak. Eenmaal door de poorten heen, zag ik mijn buddy nergens. Althans, ik zag het bordje met mijn naam niet. Zie je Chinese buddy dan maar eens te herkennen tussen al die andere Chinezen, want al Aziaten lijken op elkaar! Ik liet een foto van mijn buddy zien aan Rokus, in de hoop dat hij haar wel zou herkennen. Ook hij kwam al vrij snel tot de conclusie dat operatie “Zoek de Chinees” een verloren zaak was. Na een uurtje of wat kwam ze – al verontschuldigend – aanlopen. Ze dacht dat wij om vijf uur aankwamen. Ze verontschuldigde zich nog een duizend keer en schonk ons een glimlach die bijna net zo groot was als haar hele kleine lijf. We glimlachten vermoeid terug. Wat een scheetje :).
Mijn buddy, Tam Chui Ying, heeft ons vervolgens naar de campus gebracht. We schrokken ons allereerst te pletter van de enorme omvang van het complex. Later werd ons verteld dat hier zo’n 2000 (!!!) studenten wonen. Ik kreeg een kamertje op de 15e (!!!) verdieping toegewezen. Daar stond mij een nog grotere schok te wachten. De campus bleek totaal anders dan ik had verwacht. De kamers zijn klein – dat had ik wel verwacht – maar ook oud en vies. De vloer is beige/grijs terwijl deze volgens mij gewoon wit hoort te zijn en de vieze gele gordijntjes zijn waarschijnlijk ooit oranje geweest. De douche en de badkamer zijn absoluut een ‘no go’ zonder slippers en er zitten bruine strepen in de pot waar ik liever niet te lang naar kijk. Verder zaten er ballen van zwart chinees haar vast in de wieltjes van mijn bureaustoel. Deze heb ik, na meerdere verwoede pogingen om ze er uit te trekken, uiteindelijk met de schaar uit moeten knippen :). Goed haar hebben die Chinezen wel!
Ik moet mijn kamer delen met iemand. Hier zag ik in het begin ontzettend tegenop. Gelukkig heb ik een heel leuk Nederlands meisje getroffen. Ze heet Valerie en is 19 jaar oud. Ze studeert in Groningen en is ook op uitwisseling voor vier maanden. We trekken nu sinds de tweede dag best veel met elkaar op.
De vrijdagochtend heb ik totaal gemist: ik kon niet eerder wakker worden dan 1 uur. ’s Middags heb ik met Valerie een beetje rondgelopen om boodschappen te doen en wat spullen te kopen om de kamer op de campus een beetje leefbaar te maken. Diezelfde avond ben ik met een groepje studenten naar de haven gelopen om daar de “Skyline by night” te bewonderen en naar de lichtshow te kijken. De skyline was meer dan overweldigend. Het was zo ongelofelijk mooi! Ik moet zeggen dat ik – en de andere studenten met mij – de lichtshow een beetje vonden tegenvallen. Na alle verhalen die wij hadden gehoord, hadden wij minstens verwacht dat de hele skyline in de fik zou staan van het licht. In plaats daarvan was het een soort van lasershowtje en wat knipperende gebouwen. Terwijl ik dit zo opschrijf, besef ik mij hoe verwend dit klinkt. Een lichtshow in hartje Hong Kong dat een beetje tegenvalt .. Als dat het ergste is …
Na de lichtshow hebben we een tree bier gekocht in de supermarkt en hebben deze lekker studentikoos opgedronken bij de haven, met uitzicht op de prachtige skyline. Wat voelde ik mij cool hé. Echt een wereldburger.
Zaterdagmiddag ben ik nog even teruggegaan met Valerie naar de skyline, omdat zij de avond daarvoor niet was meegegaan. Daarna besloten we gelijk maar eens meer te gaan zien van Hong Kong. We zijn op de metro gestapt naar Mong Kok. Daar zijn we allereerst over de Flower Market gelopen. Hier zagen we overal kraampjes met bloemen, zo ver we konden kijken. Zou echt wat voor mijn moeder zijn geweest! Vervolgens zijn we doorgelopen naar de Bird Market. Hier worden allerlei vogels, vogelvoer, kooien en andere “vogelbenodigdheden” verkocht. De markt ging helaas al bijna sluiten, dus hier zijn we snel overheen gewandeld. Daarna zijn we uit eten geweest bij een typisch chinees restaurantje. Hier heb ik allerlei chinees eten geprobeerd, zoals verschillende dim sum (dumplings, gyoza), bamboe in soyasaus en kwal. Na het eten zijn we teruggegaan naar de campus.
Valerie besloot die avond thuis te blijven om uit te rusten. Ik niet! Ik was zo hyper! Ik kon niet wachten om het uitgaansleven uit te proberen. Ik ben snel uit mijn zweetbroek gestapt (het is hier ontzettend heet), om me te douchen en in mijn uitgaansoutfit te hijsen. Met spierpijn in de benen van het lopen de hele dag ben ik de metro ingestapt om naar het uitgaansgebied te gaan. Ik had met wat andere studenten afgesproken op de Lan wai Fong straat. Dit is DE straat in het uitgaansgebied van Hong Kong. Ik moest hier alleen wel in mijn eentje heen… Dat was even spannend! Ik had van tevoren opgezocht hoe ik moest reizen met de metro. Het zou ongeveer 20-30 minuten duren, maar ik had maar één kans om er te komen, want alle metro’s terug waren al gestopt met rijden. Bij de overstap vond ik gelukkig een slachtoffer die mij er naartoe wilde brengen en ik vond de anderen al snel bij een barretje in een zijstraatje. Niets aan het handje dus. Maar ik voelde me toch wel even heel erg stoer!
Zondag zijn Valerie en ik met een stel anderen weer de stad gaan verkennen. We zijn allereerst naar Wan Chai gereisd met de metro om een bezoek te brengen aan de Wan Chai Market. Ik vind het altijd leuk om zo’n lokale markt te bekijken. Het verschilt zo veel van hoe wij het eten kopen in Nederland. De hartjes, nieren, levers, poten en alles wat je maar kan verzinnen liggen daar netjes gesorteerd in bakjes uitgestald, alsof ze gewoon sokken verkopen. Heel leuk om te zien!
Daarna zijn we doorgelopen naar de Pak Tai Temple. Dit is de oudste tempel van Wan Chai. Het was adembenemend mooi! De gevel was mooi versierd met typisch Chinese frutsels en voor de tempel stonden twee stenen draken. De deur stond open, dus je van buitenaf al zien dat het binnen nog mooier was. De donkerrode kleuren, de felgekleurde lampionnen met Chinese tekens en de rijkversierde muren en beelden waren zo mooi! Als je naar binnen liep, rook je een zoete kruidige wierrook lucht en zag je mensen met wierrook stokjes een bepaald ritueel doen. Ze maakten eerst een buiging met de stokjes en daarna gingen ze een paar keer in het rond, om ze vervolgens in een soort van mega asbak te steken. Ik heb nog niet uitgevogeld wat ze op zo’n moment precies doen. Een gebed? Geen idee … Ik weet wel dat de tempel is gebouwd voor Pai Tak, die in heel China wordt vereerd voor de strijd tegen het kwaad (toeristenboekje :)). Hierover later misschien meer!
Ik baalde als een stekker dat ik mijn goede camera niet bij me had, maar ik heb toch het een en ander redelijk kunnen vastleggen met mijn telefoon. In het echt was het alleen nog mooier!
Nadat ik me had losgescheurd van de tempel zijn we als een stel berggeiten de groene heuvels in gegaan, op zoek naar Lover’s Rock. Hier zou de liefde worden vereerd, dus dat wilden wij wel eens zien! De tocht naar boven was een flinke klim. Dit is wel een goed punt om even iets te vertellen over het weer hier. Het is hier heet. Ontzettend heet. Het is hier elke dag zo’n 30 graden, gepaard met een hoge luchtvochtigheid. Mensen die in Nederland klagen dat het benauwd is: Nederlandse hitte is echt peanuts. Ik heb ook continu mijn lok in een belachelijke krul zitten die ik er maar niet uitgestyled krijg.
Met deze hitte zijn wij dus een berg gaan beklimmen. En raad eens? We hebben Lover’s Rock nooit gevonden. Blijkbaar moesten we ergens nog een keer met de trap omhoog, maar ik ben eerlijk gezegd blij dat we dat punt hebben gemist. Met mijn ponny in de krul vastgeplakt aan mijn voorhoofd en klotsende oksels kwam ik boven. Volgende keer pak ik wel de bus :).
Na deze vruchteloze klim zijn we met de bus naar beneden gegaan. Dit was ook nog een ervaring op zich. Wij zaten op de bovenin (dubbeldekker) en de chauffeur reed als een malloot zigzaggend naar beneden. We zagen aan de ene kant hoe hij de bomen langs de weg snoeide en aan de andere kant zagen we de diepte. Je kunt je voorstellen dat ik, ondanks de airco, toch met vastgeplakte billen uit de bus stapte.
De volgende dag begon mijn eerste schooldag! Gelukkig had ik mijn eerste les met Rokus samen, maar daarna moest ik het alleen doen. In mijn tweede les was ik de enige Europeaan. Ik ben me nog nooit eerder zo bewust geweest van mijn nationaliteit! Ik heb me snel bij een groepje Chinezen gevoegd die me glimlachend aankeken. Ze waren ontzettend lief! Ze durfden bijna geen Engels te spreken en lachten lieflijk om al mijn grapjes (zo fijn!). Toen ik vroeg of ik in hun projectgroep mocht, verwelkomden ze me hartelijk. We hebben inmiddels ook al een selfie genomen en een groeps Whats App aangemaakt. Cool hè :)?
Maandagmiddag kon ik mezelf niet bedwingen om nog even de toerist uit te hangen. Met mijn boek van de Lonely Planet onder de ene arm en mijn camera in de ander, ben ik met de metro naar het Hong Kong Park gegaan. Dit was niet heel groot, maar ik heb me toch even kunnen uitleven met mijn camera. Achteraf bleek dat ik het hoogtepunt, namelijk het vogelpark, had gemist. Fuck.
Al met al maak hier dus heel wat mee! De tijd vliegt voorbij! Ik moet zeggen dat ik de eerste dag, meerdere “Fuck-wat-doe-ik-hier-momentjes” heb gehad. De taal, de hitte, de drukte, de vieze campus, de vieze kamer, de hoge prijzen … Ook het feit dat ik maar geen connectie kreeg met de Wi-Fi frustreerde me enorm. Ik voelde me zo afgesneden van de wereld! Ik dacht aan mijn moekie die mij zo’n beetje elke dag van de vakantie ontbijt op bed heeft gebracht … Waar was ik aan begonnen?
Inmiddels heb ik mijn draai wel gevonden. Ik vind het heerlijk om er op uit te trekken met mijn camera en de andere studenten zijn allemaal zo toegankelijk! Mijn kamer voelt inmiddels ook wel als mijn thuis, dankzij alle spullen die ik heb gekregen van alle lieve mensen thuis. Dankjewel daarvoor! Ik heb er vandaag ook even de poetslap doorheen gehaald, en het ziet er al een stukje beter uit! Bovendien heb ik – als ik naar links kijk en mijn hoofd in een hoek van 90 graden tegen het raam aan leg – uitzicht op een stukje Skyline van Hong Kong. Als ik dat zie dan krijg ik wel even een warme kriebel in mijn buik. Ik heb zo veel om dankbaar voor te zijn!
P.s. Als je op de miniatuurfoto's klikt, zie je zie niet allemaal. Klik op het kopje waar staat "Foto's bij verslag (34)" om ze allemaal te zien! (de laatste zijn juist het mooist :)).
-
02 September 2014 - 10:08
Wendy John En Danique:
Wow Anne. Wat heb jij al een hoop gedaan in Hong Kong. Leuk om je verslag te lezen. Stoer dat je alleen op ontdekking uitgaat! Nog heel veel plezier en veel succes met de studie! We blijven je volgen. Groetjes xxx -
02 September 2014 - 10:09
Tessa:
Hi lief zusje! Wat ben ik toch enorm trots op je! Leuk om je blog te lezen, want alles is zo herkenbaar. Ik zei toch dat Mong Kok en Lang Kwai Fong erg leuk was :). Kan niet wachten om je op te zoeken! Hou je taai meid. Love you! Liefs xxxxxx je zus -
02 September 2014 - 11:30
Tjerry:
Anne wat ben je toch een stoere chick! Fijn om te horen dat je je draai een beetje begint te vinden!! -
02 September 2014 - 12:25
Josephine:
Hahah Anne wat schrijf je heerlijk leuk! Ik zit dit echt te lezen met een onafgebroken glimlach. Ik vind je echt heel stoer. Geniet er nog intens van daar! Veel liefs, xx Josephine -
02 September 2014 - 13:53
Maarten En Marlous :
Hee Anne! Wat een leuk eerste verhaal zeg, ik zie je al helemaal gaan met je camera en krul in je haar ;)
Fijn dat je goed bent aangekomen en een beetje je draai hebt gevonden, ik geef het door aan onze omaatjes in Walstede ! xx Marlous -
02 September 2014 - 13:54
Daphne:
Wow an wat een goed verhaal! Nu weet ik echt wat je allemaal meemaakt. Gaaf dat je gewoon alleen op pad bent gegaan, wat goed! En fijn dat je met een nl kamergenootje zit. Ik kan nu al niet wachten op het volgende verhaal ;).
Succes deze week!! XXX Daphne -
02 September 2014 - 14:25
Marjolein:
Lieve An,
Wat een geweldig verhaal! Ik mis je nu al! Dat geweldige gevoel voor humor en die grappige manier van omschrijven. Ik heb tranen in mijn ogen van het lachen! Volgens mij heb je het geweldig en ik ben trots op die stoere chick die ooit met mij in een projectgroepje zat! Lijkt lang geleden! ;)
Volgens mij gaat het helemaal goed komen met je! Het was in ieder geval een goed verhaal! Mocht je je gaan vervelen, kun je altijd een reisgids gaan schrijven voor Hongkong. Tips zoals: trek geen strakke broek aan en zorg dat je geen pony hebt, vinden toeristen vast heel handig om te weten! Ik wel in ieder geval!
Succes deze week!
xxx Marjo -
02 September 2014 - 14:27
Anne:
Hi Annie!
Wat leuk om je verslag te lezen. Je maakt het er vast goed!
Helemaal gaaf dat je dit alleen allemaal durft.
Veel plezier nog en we skypen snel!
X -
02 September 2014 - 14:35
Laura:
Lieve knappe tante van me, wat kan je toch heerlijk schrijven. ben blij dat je het goed naar je zin hebt daar. je avontuurtjes klinken spannend en ik ben heel benieuwd wat jij allemaal gaat meemaken. vooral die whatsapp en je Chinese groepje lijken mij heel spannend!! We appen snel lieverd en ik vind je echt een stoere chick. Hier is het leventje ook begonnen; papers, boeiende colleges en momenteel hebben we een college waarin we leren over de filosofie van de liefde en gastvrijheid. dikke kus en liefs vanuit collegezaal 1.26 met ook warmte en dat fijne pak wat we weer aan mochten.
-
02 September 2014 - 15:08
Roel!:
Hoi Anne,
Ik vind het heerlijk om te lezen hoe jij dit allemaal beschrijft. Zo lekker plastisch. Ik probeer me ook gelijk voor te stellen hoe het eruit ziet. Bv de aankomst, staan er twee grote eiropeanen rond te kijken naar een bordje mat je naam erop, en ze kijken natuurlijk alleen op hun ooghoogte, ma een uur kijken ze ook eens naar beneden en dan staat daar een chineesje van een halve meter hoog met dat bordje.
Ben benieuw wat je verder nog gaat meemaken, en hopelijk vele mooie foto's. Ook wil ik nog wel een foto van die krul(le kop) van jou zien, dan mag je die plakkende billen laten zitten!
Heel stoer hoor en heel veel plezier!
Groetjes Roel! -
02 September 2014 - 17:18
Mylène:
Lieve Annie!
Wat super leuk om het zo allemaal een beetje te mogen meebeleven. Ik vind het onwijs stoer van je dat je er bent en heel fijn om te lezen dat jij je zo vermaakt
Ik hoop dat we snel weer een mooie blog van je kunnen lezen, want het was weer om te gieren haha;)!
Dikke kus en knuffel -
02 September 2014 - 17:36
Pa En Ma:
Hoi lieffie, stoer hoor! Ben heel blij dat je het leuk hebt.
leuk blog geschreven. Je hebt al zoveel gedaan.
we volgen je op de voet! Dikke kus van ons. -
02 September 2014 - 17:44
Helga Maasbach:
Hoi Anne,
Net met veel plezier en interesse je blog gelezen.
Wow je bent een doorzetter, je schrijft erg leuk, kan je ook nog worden, schrijfster!
Veel plezier, en een fijne tijd! -
02 September 2014 - 20:39
Oma Annien:
H allo lieverd wat heb je toch weer een mooi verslag
in elkaar gedraaid je zou ook nog schrijfster kunen worden
ik ben erg trots op je hoor.
oma vind het fijn dat je het naar je zin heb.
Nou lieverd de groetjes en heel veel liefs van omaatje.
Doei lieve schat .
-
02 September 2014 - 20:53
Malou:
Hoi Anne!
Wat leuk om te lezen, en wat heb je al veel gedaan. Avonturier (y)
Toch wel echt een heeeeeeeele goeie aankoop dat foto toestel :), super!
dikke kus
-
04 September 2014 - 01:01
Anouk:
Wauw, echt super om te lezen an!! Zo leuk! En zo herkenbaar! Krijg spontaan weer heimwee.. Wacht maar af, je zal nog heel wat wauw-momentjes en 'wat doe ik in hemelsnaam'-momentjes krijgen haha. Echt jammer dat we dit (nog) niet samen (hebben) kunnen doen! -
04 September 2014 - 12:43
Iris :
Hahaha annie ik hou nu al van je blogs! Kijk al uit naar de volgende! Pfoe jouw avontuurtjes zijn wel even 2.0 vergeleken met die van mij! Heel fijn om te horen dat je het naar je zin hebt en toch je plekje hebt kunnen vinden op de campus. Geniet ervan mede-exchange buddy:) miss you! Muchos besos xxx -
10 September 2014 - 18:03
Marco En Anja:
Hoi lieverd,
Geweldig wat je al meegemaakt hebt de 1e dagen. Prachtige foto's!! groetjes van ons allemaal en veel plezier. In spanning afwachtend van je volgende verslag!! xxxxjes van ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
