Beijing

Hoi lieve allemaal!

Afgelopen weken waren twee veel bewogen weken. Niet alleen in de zin van wat ik allemaal weer heb meegemaakt, maar ook vanwege de onrust en de protesten in Hong Kong. Aangezien verschillende mensen mij al hebben gevraagd of ik last heb van de demonstraties, wil ik er graag via deze weg wat meer over vertellen. Daarnaast wil ik jullie natuurlijk alles vertellen over mijn hoogtepunten in Beijing. Dus wees voorbereid op een lange blog!

Laat ik beginnen met de leuke dingen die ik afgelopen dagen heb gedaan. Het weekend voordat ik naar Beijing ging, heb ik een geweldig weekend gehad met als hoogtepunt een overheerlijke barbecue op Lamma Island. Voor die barbecue hebben we allereerst met een klein clubje inkopen gedaan op de food market van Wan Chai. Daar kochten we een verse (levende) kreeft, grote garnalen, twee (voor mij onbekende) vissen en wat groenten en wat kruiden om de vis mee te bereiden. Eenmaal aangekomen op Lamma Island, hebben Rokus en Bastiaan met veel passie de visjes bereid. Het was heel leuk om te zien hoe de kreeft werd geslacht. Ik had het nog nooit eerder gezien, of beter gezegd nog nooit eerder gehoord... Het doorsnijden van de kreeft maakt een heel naar krakend geluid alsof je op tien kakkerlakken tegelijk gaat staan. Heel akelig. Ook wel een beetje zielig om zo’n levend diertje met grof geweld in tweeën te snijden. Maar lekker was ie wel!
We waren met een groepje van 9 studenten, waarvan 5 Nederlanders, 1 Belg, 1 Duitser en twee Chinezen. Dit maakte een heel leuk en interessant gezelschap! De visjes en de rest van het vlees smaakte geweldig en het was echt even zo'n perfect momentje zoals je altijd op tv ziet. We konden zo in de Bacardi reclame. Lekker samen eten, met een gezellig muziekje op de achtergrond en een drankje in je hand kijken naar de zonsondergang. Geweldig!

Daarmee sloot ik de maand september af en zat de eerste maand er al weer op. Ik moet zeggen dat het voor mij ontzettend snel is gegaan. Aan de andere kant heb ik al zo veel dingen gezien en gedaan, dat ik het gevoel heb dat ik hier al veel langer ben. Heel dubbel eigenlijk.

De nieuwe maand ben ik goed begonnen met een tripje naar Beijing. Woensdag 1 oktober vlogen Rokus en ik naar Beijing voor vijf dagen. Deze vlucht duurde nog 3 en half uur (!). Het is best wel bizar dat je met een binnenlandse vlucht nog zo lang onderweg kan zijn. Binnen drie en half uur zit je vanaf Amsterdam ook in Spanje!
1 en 2 oktober zijn nationale feestdagen in China, dus mijn leraren hadden mij al gewaarschuwd dat het ontzettend druk zou zijn in Beijing. Ik had me er dus wel op voorbereid om te moeten hordelopen over de Chinezen. Maar ik was niet voorbereid op de deze drukte. Het leek wel alsof heel China massaal had besloten om naar Beijing te gaan. Hele families met kinderen en opa’s en oma’s waren uitgerukt. De tweede dag toen we het plein van de Hemelse Vrede gingen bezoeken, moesten we zelfs in een rij staan om de straat over te steken. Dit werd begeleid door strenge officieren in pak, omdat het anders gewoonweg te druk zou worden op het plein. De rij voor de droomvlucht in de Efteling was er niks bij!
Het plein van de Hemelse Vrede, of Tiananmen-plein staat voor ons (of voor mij in ieder geval) voornamelijk bekend om de opstand van 1989, waarbij voornamelijk studenten protesteerden tegen de communistische partij. Die opstand is uiteindelijk bloederig is neergeslagen, waarbij zo’n 3000 mensen zijn vermoord. Het was dan ook best wel cru om mensen met communistische petjes e.d. te zien lopen over het plein, wetende dat het nog niet zo heel lang geleden op dat plein zo veel mensen het leven hebben gelaten. Het had op mij extra veel impact wetende dat er op dit moment soortgelijke protesten aan de gang zijn in Hong Kong waar ik deelgenoot van ben (hierover later meer).

Ik heb alle grote attracties van Beijing gezien: Plein van de Hemelse Vrede, de Tempel of Heaven, Summer Palace, de Verloren stad, het mausoleum van Ming en de Chinese muur. De muur voor mij toch wel het absolute hoogtepunt. De Chinese muur ligt buiten het centrum, dus we hadden voor deze gelegenheid een georganiseerde tour geboekt (zaterdag). Dit was inclusief een bezoek aan het mausoleum van Ming. We hadden een klein gelukje dat we waren ingedeeld bij twee rijke stinkerds uit een vijf sterrenhotel, die aanzienlijk meer hadden betaald dan wij, waardoor we er nog een paar activiteiten bij kado kregen. Zo hebben die dag ook nog een Jade market (jade is een soort van steen waar ze onder andere sierraden van maken) bezocht, een voetmassage gehad en een theeceremonie bijgewoond.
Toen het eenmaal zo ver was dat we de muur gingen beklimmen, was ik niet te stuiten. Eindelijk! Ik wilde dit al zo lang doen! Ik was helemaal in mijn nopjes. Eenmaal voor de ingang van de muur, zette ik in gedachte een dikke vette streep door mijn nummer 1 op mijn bucketlist: het beklimmen van de muur. Met frisse moed begon ik in een sneltreinvaart aan de klim. We hadden tenslotte maar 2 uur de tijd vanwege het drukke programma. De eerste vijf treden nam ik als een jonge hond, maar nadat de trap zich vorderde ging de snelheid er wel wat uit: wat was dat stijl zeg! Het was een behoorlijke zware klim, doordat de stenen behoorlijk ongelijk waren en ik mezelf soms zo hoog dat ik mij boven mijn as moest opduwen om de volgende te bereiken. Ondanks het zweet op mijn rug, had ik toch een grijns van oor tot oor op mijn gezicht. Ik was gewoon even de motherfucking muur aan t beklimmen! Helaas was het die dag slecht weer, waardoor de foto's niet mooi zijn geworden. Ik baalde er ontzettend van, omdat we op een bepaalde hoogte ook niet verder konden kijken dan vijf meter. Hierdoor heb ik helaas het mooie uitzicht gezien dat de muur biedt. Maar ik kan wel zeggen dat ik er ben geweest! Been there, done that.

Na de lunch reden we door naar een kliniek waar ze gespecialiseerd waren in voetmassages, acupunctuur en handlezen (niet als in waarzeggerij, maar medisch handlezen). We moesten eerst onze voeten weken in een badje met een theezakje erin, waarvan ons werd wijsgemaakt dat deze kruiden afkomstig waren uit de Himalaya. Of ik dat moet geloven, weet ik niet.. Misschien was het ook wel gewoon Lipton bosvruchten thee uit de supermarkt. In ieder geval werd ons tijdens het weken wat meer verteld over alternatieve geneeswijzen, wat ik overigens wel heel interessant vind. Tijdens de voetmassage kwamen er in eens dokters - zogenaamd Tibetaanse specialisten - uit alle hoeken en gaten om onze handen te lezen. Ik verwachtte dat deze vriendelijke man mij ging vertellen dat ik zo gezond als een visje was, waarop ik hem dan trots zou vertellen dat ik fanatiek yoga doe. Maar niets was minder waar: als ik deze man moet geloven dan is mijn gezondheid een aflopende zaak. De dokter deed zijn handigheidje en zag bij mij serieuze maag- en darmproblemen, een slechte bloedcirculatie, giftige stoffen in mijn lever (waarschijnlijk het biertje van de avond ervoor) en als hoogtepunt een hormoonafwijking/storing. Dit verhaal werd al snel vervolgd met het heugelijke nieuws dat ik wel te behandelen was. En dat alles voor maar 134 dollar! Bof ik even! Ik heb de man er vriendelijk voor bedankt en heb toen snel mijn gemasseerde hielen gelicht.
De thee ceremonie was heel leuk. We mochten verschillende theesoorten proeven en bij elke theesoort werd uitgelegd waar het goed voor is. Elke soort is goed voor de reiniging van bepaald organen of voor het temperen van bepaalde emoties. We hebben in het totaal vijf soorten thee geprobeerd. Na de ceremonie werden we natuurlijk wel opgewacht door een heel leger verkoopchinezen die ons met de mooiste praatjes alle theesoorten wilden aansmeren. Ik heb nog even getwijfeld, omdat ik wel degelijk geloof in de alternatieve geneeswijzen en de reinigende werking van de thee, maar gezien de opdringerigheid en de fikse prijzen ben ik toch met lege handen naar huis gegaan.

De verschillen tussen Beijing en Hong Kong zijn er groot. Behalve dat de mensen qua uiterlijk op elkaar lijken, is alles anders. Je ziet in Hong Kong duidelijk nog de invloeden van Groot-Brittannië. Zo hebben alle aanduidingen in Hong Kong een duidelijke Engelse ondertiteling of beschrijving, terwijl dat in Beijing hier en daar nog wel eens ontbreekt. Ook spreken de Chinezen in Beijing nauwelijks tot geen Engels, zowel de ouderen als de jeugd niet. In restaurants is het gewoon een kwestie van de plaatjes aanwijzen en afwachten wat je krijgt. Als je ze een vraag stelde in het Engels, raakten ze in paniek, dus dat deden we op een gegeven moment ook maar niet meer. Het is misschien nauwelijks voor te stellen, maar het was zelfs nog wel eens problematisch om een flesje water te kopen.
Ook de architectuur en stijl van de stad is heel anders. Beijing is veel meer China, om het zo maar uit te drukken. Ik heb maar weinig hoogbouw gezien, terwijl Hong Kong alleen maar lijkt te bestaan uit wolkenkrabbers.
Ik ben al eerder in mainland China geweest (Shanghai vier jaar geleden) en ik weet nog hoe geschokt ik was over hoe 'ongemanierd' de Chinezen zijn. Natuurlijk weet ik dat ik ertegenaan kijk door Westerse ogen en dat voor hen niet meer dan normaal is om zich zo te gedragen. Maar toch moest ik er echt wel weer aan wennen dat de mensen in Beijing lopen te gorgelen alsof ze het snot uit hun tenen halen. En dat de kinderen allemaal met open broekjes lopen om zo op elk willekeurig moment alles te kunnen laten lopen. Maar wat mij het meest op mijn zenuwen werkte, waren toch wel de Chinese tafelmanieren. Als de Chinezen aan het eten zijn, hoor je ze van kilometers afstand oorverdovend smakken en slurpen alsof ze geen lippen hebben gekregen om hun mond af te sluiten.
Het is best wel bizar dat de mainland Chinezen blijkbaar nooit iets meekrijgen van de buitenwereld en een Westerling zo ongeveer gelijk staat aan een alien. Ik ben in de vijf dagen dat ik in Beijing was ontelbare keren op de foto gegaan. Gewild of ongewild. Het is wel grappig dat sommigen heel discreet een foto van me probeerden te maken, door een selfie te maken waar ik dan ook 'toevallig' opstond. Gelukkig waren wij met het beklimmen van de muur in het gezelschap van een neger: die dag hoefde ik aanzienlijk minder vaak op de foto :).

Ik heb het al vaker met Chinezen uit Hong Kong gehad over de verschillen tussen de Hong Kongers en de mainland Chinezen. Ik krijg de indruk dat zij zichzelf wel 'beter voelen' dan de Chinezen uit China. Ze zien zichzelf in ieder geval als een ander slag mensen. Zij beschrijven het zelf graag als dat ze 'beschaafder' zijn. De Chinese opmerkelijke gebruiken en gewoontes die ik hierboven heb beschreven, zie je dan ook niet in de Hong Kongse samenleving terug. Ook hebben de meeste mensen in Hong Kong ook wel een redelijke studie gedaan, waardoor het niveau Engels van de meesten wel redelijk is (al valt dat soms ook wel tegen!). Wat dat betreft zijn de invloeden van Engeland nog duidelijk te zien.

Hong Kong is dus eigenlijk echt een aparte staat ten opzichte van China. En dat willen ze ook graag zo houden, zo is de afgelopen week wel gebleken uit de protesten. De protesten gaan over het feit dat de Chinese overheid meer invloed wil uitoefenen op Hong Kong. Dit willen zij bereiken door vanaf 2017 zelf een leider te kiezen voor het district, zonder dat de bevolking van Hong Kong hier inspraak in heeft. De Hong Kongers willen dit absoluut voorkomen, omdat zij niet willen dat Hong Kong ook communistisch wordt. De demonstranten pleiten er dus voor om de democratie te behouden. Onder de protesterende mensen bevinden zich voornamelijk studenten. Ik dan ook de onrustigheid van de demonstraties bij mij op school. Het leeft heel erg onder de studenten en velen studenten doen op een hun eigen manier mee. Sommigen gaan naar de protesten toe, anderen staan op de campus in het Cantonees door de megafoon te schreeuwen om iedereen op te roepen om zich in te zetten voor de democratie. Ook worden er affiches opgehangen en overal gele strikken uitgedeeld, die je dan kan opspelden om te laten zien dat je mee doet in de strijd voor de democratie.
De klaslokalen zijn ook vrij leeg. Bij sommigen lessen zijn we nog maar met een tiental studenten over. We ontvangen dan ook regelmatig mail van het schoolhoofd die de studenten oproept verstandig te zijn en om zijn bezorgdheid uit te spreken. Ook de leraren zijn bezorgd. Een van mijn leraren vertelde dat haar zoon ook wilde meedoen. Enerzijds was zij daar wel trots op, maar anderzijds maakte zij zich ook wel zorgen. Zij sprak de angst uit dat de opstand misschien zou worden neergeslagen net als op het plein van de Hemelse Vrede in 1989 in Beijing. Ik vraag mij hardop af of het snel nog een keer zou gebeuren, maar ik denk dat het wel een reële angst is voor vele ouders.
Wij als uitwisselingsstudenten worden ook gevraagd om deel te nemen aan de demonstraties, door onder andere de gele strik op te spelden en petities voor Obama te ondertekenen. Ik heb dit geen van alle gedaan. Niet omdat ik hun strijd niet steun, maar omdat ik niet het gevoel heb dat het mijn strijd is. Ik ben hier slechts een bezoeker, geen inwoner. Het is wel heel bijzonder en bizar te gelijk dat je getuige bent van een heel belangrijk stukje politieke geschiedenis.
De protesten zijn nu al meer dan een week aan de gang. Ik ben nog niet wezen kijken naar de demonstraties, doordat Beijing er tussendoor is gekomen. Voordat ik naar Beijing ging heb ik vernomen dat de demonstraties een keer uit de hand zijn gelopen, maar de dagen daarna vrij rustig verlopen is. In de tijd dat ik weg ben geweest is de situatie nog een keer geëscaleerd en nog steeds is het onrustig. Zo lang de demonstraties erg onrustig zijn, ga ik het ook maar even niet opzoeken, maar volg ik het van een afstandje. Ik verdiep mij er wel in door met mensen in gesprek te blijven en het lokale nieuws te volgen. Ik ben ontzettend benieuwd hoe het afloopt. Ik hou jullie op de hoogte.